‘De Prijs van een Paleis in de Hemel (Een Soefieverhaal over Harun al-Raşid en zijn broer Bahlul)’
De Prijs van een Paleis in de Hemel
Op een dag droomde een arme man, terwijl hij het einde van zijn leven naderde, van het bezitten van een paleis in de hemel. Niet alleen een paleis dat schitterde tussen de sterren in de hoogste hoek van de lucht, maar ook een leven vol vrede en geluk. Maar hij wist niet wat hij daarvoor moest doen.
Op een nacht, terwijl hij onder de sterren zat, kwam er een oude wijze naar hem toe. Zijn gezicht vertoonde diepe sporen en het gewicht van wijsheid. “Waarom ben je zo verdrietig, mijn kind?” vroeg hij. De arme man vertelde over zijn diepgewortelde verlangen en wat hij moest doen om de prijs voor het paleis in de hemel te betalen.
De wijze kwam naar hem toe met een glimlach. “Als je een paleis in de hemel wilt bezitten, moet je eerst de kwade dingen in je hart reinigen. Benader anderen elke dag met liefde, vergeef ze en doe goed. Dit zal de deuren van de hemel voor je openen.”
De arme man besloot, luisterend naar de woorden van de wijze, een nieuw leven te beginnen. Elke ochtend hielp hij zijn buren, bracht voedsel en kleding naar de armen en probeerde bij elke gelegenheid te glimlachen. Maar hij leerde ook dat hij niet moest verwachten iets terug te krijgen voor de goede daden die hij deed.
Na verloop van tijd begon de bouw van zijn paleis in de hemel. Maar het was niet alleen een structuur; het was ook een symbool van de liefde en goedheid in de harten van de mensen. Elke dag leidde hij een leven dat anderen raakte. Echter, op een dag sprak een buurman, uit jaloezie, slechte woorden over hem. De arme man bleef stil tegenover deze woorden, maar voelde een pijn in zijn hart.
Uiteindelijk, toen de bouw van zijn paleis in de hemel voltooid was, keek hij met een diepe droefheid en zei: “Hoe mooi dit paleis ook is, het hart dat erin woont moet ook mooi zijn.” Maar in zijn hart was er een wond; de woede en pijn die hij tegenover anderen voelde, vervaagde de pracht van zijn paleis.
Als resultaat zou het paleis van de arme man in de hemel niet alleen worden beoordeeld op zijn uiterlijk, maar ook op zijn innerlijke vrede. “De prijs van een paleis in de hemel is niet alleen goedheid, maar ook vergeving,” zei hij, terwijl hij met tranen in zijn ogen naar de wijze keek.
En zo leert dit verhaal ons dat de echte hemel niet alleen een paleis is; het is de liefde en de kracht van vergeving in ons hart. De arme man begreep uiteindelijk dat hij zelf de grootste architect van zijn paleis in de hemel was. Maar op deze reis was de woede en jaloezie tegenover anderen de grootste hindernis geweest.
De deuren van de hemel openen zich alleen met liefde en goedheid; daarom moeten we ons hart schoon houden en altijd vriendelijk zijn tegenover anderen. Vergeet niet, de prijs van een paleis in de hemel begint met het verlichten van de duisternis binnenin ons!
