Mijn boodschap aan de Palestijnen: We hebben jullie niet vergeten, we zijn gefaald

Een Minuut Vóór Middernacht: De Moeilijkheden op de Bezetting Palestinaanse Gronden

Een minuut voor middernacht. Deze uitdrukking is niet uit mijn hoofd gegaan sinds ik terugkwam van de bezette Palestijnse gebieden. Terwijl ik probeerde de onderdrukking en het onrecht dat ik daar aanschouwde te verwerken, weerklonken deze woorden in mijn geest. De verschrikkelijke beelden uit Gaza zijn in ons wereldwijde geweten gegrift, en velen kunnen deze situatie zich levendig voorstellen.

Een week na mijn bezoek. Zoals verwacht, kreeg dit onderwerp weinig aandacht in de mainstream media. Echter, het feit dat de krachtige documentaire van Louis Theroux over Israëlische kolonisten een discussie in het publieke domein op gang bracht, stelde me enigszins gerust.

Theroux’s werk kreeg enige kritiek. Sommigen zeggen dat hij de kolonisten gemeenschap verkeerd voorstelde en de term zich eigen maakte. Maar ik denk niet dat dat waar is. Het woord “kolonisten” is een veel te milde beschrijving. Dit woord roept beelden op van een vredige ontwikkeling, zacht vallende sneeuwvlokken of vermoeide reizigers die zich rond een vuur verzamelen.

Wat Zien We Echt?

Maar wat we zagen in Theroux’s documentaire waren geen kolonisten. Het waren bezetters. Het waren kolonialisten. Ze waren geen “settlements” aan het maken; ze verstoorden iedereen en alles om hen heen.

De uitdrukking “door God gegeven recht” horen we vaak, meestal in figuurlijke zin. Maar hier, in deze bergen en dorpen, neemt deze uitdrukking de meest angstaanjagende, werkelijke vorm aan.

De Storm van Onrecht

Het onrecht dat we met onze eigen ogen zagen, onthulde zich toen gewapende Israëlische kolonisten het vee lieten grazen op land dat een 82-jarige Palestijnse man legaal bezit. Met trillende handen en in tranen probeerde hij hulp te vragen door documenten die hij van zijn vader had geërfd te tonen, zonder iemand te vinden die naar hem wilde luisteren.

Om hem heen stonden enkele wanhopige Palestijnse toeschouwers, samen met enkele Israëlische en internationale mensenrechtenactivisten – wij, de waarnemers zonder kans op ingrijpen.

Gewapende kolonisten, zoals velen, gedroegen zich met de moed van een nabij wachtend door de staat gesteund politievoertuig. De politieagenten keken naar hen; gewapend, stil en angstaanjagend. De schapen bleven zorgeloos grazen.

Dit was een situatie waarin het onrecht in de lucht hing; als een storm, een onrust die nooit verdwijnt. Dit was een microkosmos van een bredere werkelijkheid: terwijl kolonialisten constant kolonialisme bedrijven, blijven de uitgebuitenen in verbijsterd geloof en zijn ze tevreden met de zogenaamde internationale regels.

De Bedreigde Al-Aqsa

De Al-Aqsa Moskee is heilig voor meer dan twee miljard moslims en staat nu onder een zichtbare bedreiging. Toen ons bezoek samenviel met het Pesach-feest, waren de ingangen afgesloten door Joodse gelovigen die zongen over het bouwen van de Derde Tempel.

Op het Al-Aqsa terrein liepen kolonisten, vergezeld door gewapende Israëlische veiligheidsdiensten. Ondertussen werd de toegang voor moslim- en christelijke gelovigen tot hun gebedplaatsen regelmatig geblokkeerd.

Conclusie en Oproep

Terwijl de wereld zich terecht richt op Gaza en de daar aanhoudende genocide, kunnen we niet negeren wat er in de bezette Westelijke Jordaanoever gebeurt. Daar gaat de ontmenselijking van Palestijnen door; vaak verborgen achter bureaucratische termen en schoongemaakte koppen – maar deze werkelijkheid is echt en neemt snel toe.

Hebben we ze uiteindelijk vergeten? Nee, ik heb ze misschien niet vergeten – maar we hebben gefaald in het ondernemen van actie. We moeten in actie komen om deze situatie te veranderen. Deel je gedachten of kijk naar de links om andere relevante artikelen te lezen.