Gaza: Een Spiegel van de Schande van de Wereld
Razan Abu Zaher: Het Verschrikking van Honger en Oorlog
Razan Abu Zaher is overleden door honger. Ze was vier jaar oud. Ze verloor haar leven op de vloer van een instortend ziekenhuis, in een omgeving waar haar kleine ribben omhoog en omlaag gingen als kwetsbare vleugels. Haar lichaam had geen vet meer om op te branden. Haar ogen waren ingezakt. Haar ooit lachende stem was allang verdwenen.
Ze stierf niet snel. Ze stierf langzaam. In de momenten dat haar moeder smeekte om vast te houden aan het leven, stierf ze voor de ogen van een dokter die geen injecties, infuuszakken of woorden meer had om te zeggen, temidden van een menigte die toekeek en vervolgens wegkeek.
De Wapen van Honger
Razan’s dood was geen tragedie, maar een haastig geschreven straf. Razan is niet alleen; ze is een van de duizenden kinderen. Tussen maart en juni heeft de Verenigde Naties Palestijnse Vluchtelingenorganisatie (UNRWA) meer dan 74.000 kinderen in Gaza gescreend. Van deze kinderen kregen er 5.500 de diagnose van ernstige acute ondervoeding. Meer dan 800 bevonden zich in kritieke toestand.
Wanneer voedsel als een bedreiging wordt verklaard, wanneer meel een gesmokkelde goederen wordt en melk een zeldzaamheid, sterven kinderen nu in de armen van hun ouders.
- Moeders omhelzen hun niet huilende baby’s.
- Vaders graven graven met hun blote handen en fluisteren wiegeliedjes in de aarde.
Gaza is omringd door honger, dood, Arabische verraad en internationale verraderlijkheid. Degenen die niet door bommen zijn omgekomen, sterven aan honger of ziekte. En op de achtergrond: het geluid van wapens. Want zelfs honger is niet veilig in Gaza.
De Oorlogsstrategie van Honger
Dit is geen hongersnood, maar het gebruik van honger als wapen. Het opzettelijk verstikken van een volk – niet met touwen, maar met bureaucratie. Niet met bommen, maar met bureaucratische obstakels.
Israël bombardeert ovens, bombardeert hulpconvooien, effent velden en belemmert voedseltransporten met logistieke sabotage. Bij het hongerig maken van Gaza handelt het met dezelfde precisie als bij het doden.
De geschiedenis heeft honger als wapen gekend, maar wat er in Gaza gebeurt, is ongekend. In de recente geschiedenis was er geen situatie waarin een burgerbevolking werd afgesloten van voedsel, water en brandstof, en werd gebombardeerd vanuit de lucht, land en zee. Dit is geen belegering, maar een vernietigingsactie uitgevoerd met de eerste televisie-uitzending ter wereld.
De Verantwoordelijkheid van de Internationale Gemeenschap
De wereld heeft niet ingegrepen in deze situatie in Gaza. De Europese Unie heeft verdragen ondertekend waarbij mensenrechten een voorwaarde voor handel zijn. Maar deze verdragen zijn nu een graf geworden. Er was geen hulpstroom, de belegering werd niet opgeheven.
Amnesty International heeft deze situatie omschreven als “wrede en illegale verraad aan de wet, het geweten en Europa zelf.” Dit is geen beleid, maar een gezamenlijke misdaad.
Wat betreft de Arabische regimes, terwijl ze over broederschap spreken, zijn ze nu bewakers, gevangenissen en onderdrukkers geworden. Terwijl Egypte de vluchtwegen uit Gaza sluit, arresteert Jordanië leraren, studenten en stamleiders om hulpacties te belemmeren.
Conclusie
Gaza is niet alleen een slachtveld, maar ook een spiegel. In deze spiegel zien we de meest openlijke en beschamende kant van onszelf.
We nodigen onze lezers uit om hun gedachten over dit belangrijke onderwerp te delen en relevante artikelen te lezen. Voor meer informatie over de situatie in Gaza kunt u betrouwbare bronnen zoals Amnesty International en UNRWA bezoeken.
