Koning Alim, een rechtvaardige heerser, organiseerde een groot feest om het welzijn van zijn volk te verbeteren. Zijn sluwe adviseur, grote vizier Faruk, gebruikte lange lepels om te profiteren van de maaltijd, waardoor niemand kon eten en hongerig bleef. Toen koning Alim ontdekte wat er aan de hand was, besloot hij dat iedereen met zijn eigen lepel moest eten. Deze beslissing bracht vreugde onder het volk en zorgde ervoor dat niemand hongerig was. Faruk trok zich terug, en de rechtvaardigheid van koning Alim triomfeerde, wat het volk herinnerde aan de gevolgen van egoïsme.