De Impact van de Verenigde Naties op de Situatie in Gaza: Een Historisch Perspectief

In 1956 werden voor het eerst gewapende vredestroepen van de Verenigde Naties ingezet. Hun doelwit was het door Egypte gecontroleerde Sinaï-schiereiland en de Gazastrook, en dit gebeurde als reactie op de gezamenlijke aanval van Groot-Brittannië, Frankrijk en Israël op het Suezkanaal. Tegenwoordig, met de toenemende Israëlische aanvallen in Gaza en de voorbereidingen voor de 80ste Algemene Vergadering van de Verenigde Naties, vragen veel mensen zich af wat de internationale organisatie nu in Gaza kan doen en waarom ze niet meer doet.

Hoewel de situatie in Gaza heel anders is dan de Suezk crisis, biedt de inzet van de VN-vredesmacht in 1956 belangrijke lessen voor hoe de Verenigde Naties vandaag de dag kunnen handelen.

De Verenigde Naties en de Situatie in Gaza

Terwijl de VS onvoorwaardelijke steun biedt aan de Israëlische aanvallen in Gaza, beschrijven een toenemend aantal juridische experts en academici deze situatie als een genocide. De VS heeft minstens zes keer voorstellen in de Veiligheidsraad van de Verenigde Naties voor een wapenstilstand en het ongehinderd bereiken van humanitaire hulp aan de Palestijnen geblokkeerd.

In 1956 was de Veiligheidsraad van de Verenigde Naties ook geblokkeerd vanwege het veto van Groot-Brittannië en Frankrijk. Echter, de Algemene Vergadering van de Verenigde Naties besloot, door het in werking stellen van de resolutie “Eenheid voor Vrede” uit 1950, om ondanks de Veiligheidsraad vredestroepen in te zetten.

De Rol en Beperkingen van de Vredestroepen

De Veiligheidsraad van de Verenigde Naties heeft de bevoegdheid om de inzet van vredestroepen en de uitvoering van sancties te autoriseren op basis van Hoofdstuk VII van het VN-Handvest. Een belangrijke factor in de gebeurtenissen van 1956 was de sterke steun van de VS. President Dwight Eisenhower was tegen de aanval van Groot-Brittannië, Frankrijk en Israël op Egypte.

Echter, decommentaren van diplomaten en experts vandaag de dag geven aan dat Israël en de VS niet willen dat Gaza op deze manier internationaal wordt gemaakt. De les voor Gaza vandaag is dat de Algemene Vergadering van de Verenigde Naties, met politieke vaardigheid en wilskracht, de Veiligheidsraad kan omzeilen. Maar deze effectiviteit is slechts zo krachtig als de wil van de lidstaten.

Genocideclaims en de Rol van de Verenigde Naties

De lidstaten van de Verenigde Naties hebben een zwakke geschiedenis in het voorkomen van genocides. Tijdens de genocides in Rwanda en Bosnië erkende de Verenigde Naties pas officieel dat er sprake was van genocide nadat de gebeurtenissen hadden plaatsgevonden.

Volgens Palestijnse gezondheidsautoriteiten zijn er sinds de aanval op 7 oktober door Hamas-leiders ten minste 65.000 Palestijnen omgekomen, waarvan de meerderheid vrouwen en kinderen zijn, als gevolg van de Israëlische aanvallen. Gaza staat vol met puin en de Israëlische minister van Financiën heeft zijn trots geuit over de sloop van Palestijnse huizen en het vrijmaken van ruimte voor vastgoedontwikkeling.

De Toekomst van de Verenigde Naties en de Verantwoordelijkheid van de Lidstaten

De Verenigde Naties zijn om twee belangrijke redenen niet succesvol in het stoppen van genocides. Ten eerste is er de onverschilligheid van grote en kleine machten tegenover interventie op buitenlandse grond. Ten tweede is er de situatie waarin het moeilijk is voor grote machten om de effectiviteit van de Verenigde Naties te vergroten zonder militaire interventie.

In dit verband is de effectiviteit van de Verenigde Naties afhankelijk van de wil van de lidstaten. Alexandra Novosseloff, expert op het gebied van VN-vredesmachten, merkt op dat eerdere voorbeelden de betekenis van natiestaten benadrukken. “Dit is een falen van de VN als organisatie, niet van de lidstaten van de VN,” zegt ze.

Conclusie en Oproep aan de Lezer