Sniperjachten: Palestijnen in Gaza zijn doelwit geworden

Beschuldigingen van Burgerdoden door Rijke Toeristen in Sarajevo: Dehumanisatie en de Effecten

Rapporten uit Milaan bevatten beschuldigingen dat rijke toeristen in de jaren ’90 tijdens de Bosnische Oorlog in de beroemde “Sniperstraat” van Sarajevo betaald zouden zijn om burgers te doden. Deze beschuldigingen lijken alleen schokkend voor buitenlanders. Voor Bosniërs weerspiegelt deze situatie een pijnlijke en bekende realiteit: toegang via tussenpersonen, betalingen die afhankelijk zijn van het doelwit, en de gruwelijke details dat het duurder is om kinderen te targeten.

Dit verhaal is gerapporteerd en gedocumenteerd door lokale en regionale media tot 1995. Onlangs is het verder uitgewerkt in het boek “Vedran and the Firemen” van de Bosnische schrijver Haris Imamović en de in 2022 geproduceerde documentaire “Sarajevo Safari” van Miran Zupanič.

Dehumanisatie: Een Proces dat de Basis Legt voor Genocide

Wat me als Bosniër diep verontrust is niet alleen de gruwelijkheid van deze rapporten, maar ook de omstandigheden die zo’n geweld mogelijk maken. Er is een diepere pathologie achter deze beschuldigingen van “toerisme”: de systematische ontneming van menselijkheid van Bosnische moslims in de jaren ’90; en in de huidige tijd weerklankt dit in de samenwerking van buitenlanders met het Israëlische leger om Palestijnse burgers in Gaza te doden.

Dehumanisatie is het ontnemen van de menselijke kwaliteiten aan een bevolking en het zien van een massa als een bedreiging of abstractie. Academici over massaal geweld wijzen er al lange tijd op dat symbolische vernietiging voorafgaat aan fysieke vernietiging: het verlies van empathie, de afschaffing van morele beperkingen. Wanneer een bevolking wordt uitgesloten van de morele gemeenschap van wat “belangrijk is”, wordt doden mogelijk – zelfs een gewone of vermakelijke activiteit.

Parallellen tussen Bosnië en Gaza

In het begin van de jaren ’90 werden Bosnische moslims linguïstisch en politiek verbannen uit de mensheid. Ze werden (vooral door Serviërs en rechtse islamofoben in het Westen) “Turken”, “extremisten” en “islamitische fundamentalisten” genoemd. In deze morele leegte begon het idee van buitenlandse “sniper toeristen” te ontstaan. Wanneer slachtoffers in de ogen van hun moordenaars geen mensen meer zijn, worden hun lijden een spektakel.

Tegenwoordig zien we een soortgelijk proces in de retoriek over Palestijnen. Na de aanvallen van Hamas op 7 oktober 2023 werden Palestijnen gelabeld als “terroristen”, “mens-dieren” en “barbaren”. Dit maakt burgers tot doelwitten en transformeert hen in abstracties.

Journalisten moeten de moed herwinnen om slachtoffers te humaniseren; ze moeten hun namen, verhalen en gezichten op de voorgrond plaatsen.

Het Milan Onderzoek en de Effecten op de Toekomst

Het onderzoek naar het “sniper toerisme” in Milaan is niet alleen een waarschuwing over het verleden van Bosnië; het is ook een waarschuwing over onze huidige situatie. Er zijn voldoende bewijzen dat dubbele staatsburgers Palestijnse burgers doden als Israëlische scherpschutters. Een onderzoek van The Guardian en andere mediabronnen documenteerde Amerikaanse en Europese leden van een “spook” scherpschutterseenheid die beweerden meer dan 100 Palestijnen te hebben gedood.

Volgens een rapport in New Arab wordt geschat dat tot 20.000 Amerikanen als “eenzame soldaten” naar Israël zijn gegaan. Een commentator in The Guardian zei: “We staan tegenover de realiteit dat tienduizenden Amerikanen actief deelnemen aan oorlogsmisdaden.”

Hoewel de omstandigheden in Bosnië en Gaza zeer verschillend zijn, zijn ze beide afhankelijk van de dehumanisatie van de slachtoffers. In Sarajevo waren de doelwitten Bosnische moslimburgers die over straat liepen. In Gaza waren de doelwitten Palestijnse kinderen, journalisten en artsen. In beide gevallen was hun menselijkheid vooraf gewist.

Dehumanisatie transformeert moord in een activiteit en onderdrukking in deelname. Het dwingt mensen om van een waarnemerspositie naar een daderspositie over te schakelen.

Conclusie en Oproep

Voor Bosnië-Herzegovina biedt het Milan onderzoek niet alleen de kans om de vermeende schuld van individuen in twijfel te trekken, maar ook om de morele verval te onderzoeken dat zulke praktijken mogelijk maakt. Er moet aan herinnerd worden dat aansprakelijkheid verder moet gaan dan de rechtbanken en archieven. De vermeende “sniper safari” was geen anomalie; het was het resultaat van jarenlange propaganda die Bosnische moslims als minder dan menselijk afbeeldde.

Voor Palestina zijn de gevolgen dringender en actueler. De voortdurende vernietiging van Gaza is mogelijk door een dehumanisatiecampagne waarbij Palestijnen onzichtbaar gemaakt en niet geschikt voor empathie worden geacht. Westerse media anonimiseren vaak de doden, reduceren gezinnen tot cijfers en bombardementen tot “operaties”. Wanneer menselijkheid wordt ontkend, groeit geweld straffeloos.

Als er één les is die we kunnen trekken uit de vermeende “sniper safari’s” in Sarajevo en de buitenlandse scherpschutters in Gaza, dan is het dat dehumanisatie niet alleen een ideologisch instrument is, maar een wereldwijde epidemie. Het doorbreken van deze cyclus vereist niet alleen woede, maar ook een toewijding aan taal, narratief en gerechtigheid.

We moeten de woorden confronteren die de menselijkheid uitwissen. Wanneer beleidsmakers of commentatoren alle bevolkingsgroepen beschrijven als “bedreigingen”, “aanvallen” of “menselijke schilden”, brengen ze de wereld steeds dichter bij genocide. Journalisten moeten de moed herwinnen om slachtoffers te humaniseren en namen, verhalen en gezichten op de voorgrond te plaatsen.

Vergeet niet uw gedachten over dit artikel te delen of andere gerelateerde artikelen te verkennen.