Koning, Grootvizier en Lange Lepels
Koning, Grote Vizier en Lange Lepels
Er was eens, in een ver koninkrijk, een koning die door het hele volk werd gerespecteerd. Zijn naam was koning Alim. Koning Alim was een rechtvaardige heerser, maar hij zocht voortdurend naar nieuwe manieren om het welzijn van zijn volk te verbeteren. Echter, zijn naaste adviseur, grote vizier Faruk, was altijd een sluwe man die alleen aan zijn eigen belangen dacht.
Op een dag besloot koning Alim een groot feest te organiseren om de rijkdom van het volk te vergroten. Hij wilde dat er een enorme maaltijd werd bereid om alle aanwezigen te voeden. Maar grote vizier Faruk begon een plan te maken om van deze maaltijd te profiteren. Hij wilde de goede bedoelingen van de koning voor zijn eigen doeleinden gebruiken.
Toen de dag van het feest aanbrak, had koning Alim een prachtig feestmaal laten opzetten. Iedereen kon niet wachten om van het eten te proeven. Echter, grote vizier Faruk had lange lepels laten maken om deze grote maaltijd voor zijn eigen belangen te gebruiken. Deze lepels waren zo lang dat de mensen niet konden eten. Iedereen bleef hongerig en was in een sombere stemming.
Koning Alim zag de teleurstelling op de gezichten van zijn gasten. “Waarom kan niemand van jullie eten?” vroeg hij. Een man verzamelde zijn moed en zei: “Majesteit, we kunnen onze maaltijden niet eten vanwege de lange lepels!” De koning draaide zich in verbazing naar grote vizier Faruk. “Waarom heb je zoiets gedaan?” vroeg hij.
De grote vizier aarzelde even, maar glimlachte toen en zei: “Majesteit, het was slechts een experiment! Als niemand met de lange lepels kan eten, dan is dat beter voor ons! Zo blijft er meer voedsel voor ons over!” Toen koning Alim deze sluwe plannen hoorde, vulde hij zich met woede. De egoïsme van grote vizier Faruk had ervoor gezorgd dat zijn volk hongerig bleef.
Koning Alim nam onmiddellijk een besluit. “Ik moet een einde maken aan deze situatie!” zei hij. Hij verzamelde het hele volk en sprak tot hen: “Vanaf vandaag zal iedereen met zijn eigen lepel eten. Dit is niet alleen mijn recht, maar het recht van ons allemaal!”
Deze moedige beslissing van koning Alim bracht vreugde onder het volk. Iedereen kon met zijn eigen lepel eten en niemand zou hongerig blijven. Grote vizier Faruk kon deze situatie echter niet verdragen en trok zich terug in de diepste hoeken van het koninkrijk. De koning beloofde altijd voorzichtig te zijn om het geluk en welzijn van zijn volk te waarborgen.
Dit voorval bleef nog vele jaren in de mond van het volk. De rechtvaardigheid van koning Alim triomfeerde over de sluwheid van grote vizier Faruk. Iedereen moest altijd voorzichtig zijn om niet te vergeten wat lange lepels konden kosten. En zo werd een verhaal dat lang duurde, voor altijd in het geheugen van het volk gegrift.
